صدای من!
سلام. یه دفعه دلم خواست دیگه حرفامو در قالب شعرو نوشته های ادبی نزنم. خب دیگه. بلاخره ظرفیت من هم تموم شد. نمیخواستم خیلی اینطوری بنویسم. به قول دوستان "رسمی"ولی از اونجایی که عاشق سمبلیسم هستم اونم از هر نوعش. ناخودآگاه اون نوشته هایی رو انتخاب میکردم که این ویژگی درش بیشتر بود. ولی حالا گاهی ام میخوام اینطوری بنویسم.شایدم دلیلش این باشه که تو این نیمه از سال تحصیلی بیشتر وقت آزاد دارم و بیشتر نیاز به گفتن و نوشتن.بنابراین تصمیم گرفتم کمی از حرفام رو هم اینجا بزنم.

+ نوشته شده در سه شنبه نوزدهم بهمن ۱۳۸۹ ساعت 17 توسط بهاره بهگوی
|
قلب بودن کار سختی نیست، ساده است