دلم بحال نیمکت خالی پارک کوچکمان میسوزد که تا بهار، دیگر گرمای تنی ، کالبد سرد اما

مهربانش را نوازش نخواهدکرد وشاید حتی دربهار...

وخاطره ی عشقی در فصل سرد به ذهن باغچه ی بزرگ مستطیل شکل پناه خواهد برد تا

شایدآنرا برای ریشه های درختان نه چندان کهنسالش بازگو کند...